تاثیر نانوذرات سلنیوم و عصاره میوه انجیر و زیتون بر ایمنی زایی ویروس غیرفعال شده آنفلوانزای پرندگان تحت تیپ h9n2

آنفلوانزا یک بیماری بسیار واگیر ویروسی است که در پرندگان، انسان و سایر پستانداران مشاهده می شودو لذا کنترل این بیماری دارای اهمیت خاصی می باشد. واکسیناسیون علیه ویروس آنفلوانزا تحت تیپ h9n2 یکی از این راهکارهای کنترلی می باشد و برای این منظور واکسن های متعددی ساخته شده است و واکسیناسیون طیور با واکسن های روغنی غیر فعال برای کنترل ویروس های آنفلوانزای پرندگان بخصوص ویروس های با بیماریزایی ملایم در سال های اخیر در حال افزایش است. در حال حاضر روغن هایی که در واکسن های تجاری بعنوان ادجوانت استفاده می شوند روغن های معدنی هستند و اینها اغلب با رها سازی تدریجی آنتی ژن واکسن عمل می کنند و نقشی در ایمنی زایی ندارند و در عین حال مضراتی نیز دارند از جمله، باقی ماندن در بافت که ممکن است باعث واکنش های شدید بافتی شود، همینطور به نظر می رسد سرطان زا باشند و همچنین 42 روز طول می کشد تا جذب شوند. لذا محققان در تلاش هستند روغن های گیاهی را که قابل سوخت و ساز است و مضرات فوق را ندارند جایگزین روغن های معدنی در واکسن ها نمایند. با در نظر گرفتن آنچه که گفته شد، در مطالعه حاضر، ایمنی زایی مخلوط عصاره میوه های انجیر و زیتون و نیز مخلوط این ها با نانوسلنیوم به همراه ویروس غیرفعال آنفلوانزا تحت تیپ h9n2 بررسی شد. عصاره های متانولی و هگزانی هر دو میوه استخراج شده و بررسی ها در طی دو مطالعه بر روی 130 قطعه جوجه گوشتی انجام شد. گروه های مورد ارزیابی در این مطالعه عبارت بودند از: 1)انجیر، زیتون و ویروس غیرفعال 2)انجیر، زیتون، نانوسلنیوم و ویروس غیرفعال 3)ویروس غیرفعال به همراه محلولpbs 4)گروه واکسن تجاری 5)گروهی که هیچ ماده ای دریافت نکرد. اگرچه مخلوط ها و امولسیون های تهیه شده تا حدودی توانستند که موجب ایجاد ایمنی شوند، ولی نتوانستند مانع از عفونت و پاسخ آنامنستیک در پرنده شوند و این درحالی بود که واکسن تجاری ایمنی مناسب تری را ایجاد نمود. با توجه به نتایج به نظر می رسد نتوان از مخلوط عصاره های متانولی و هگزانی حاصل از میوه های انجیر و زیتون به عنوان ادجوانت در تهیه واکسن آنفلوانزای طیور استفاده کرد ولی در این میان نانوسلنیوم شاید بتواند به عنوان یک عنصر موثر فرعی در ترکیب ادجوانت ها مطرح باشد.